கவிதை தந்த விருது.அன்புடன் ஹேமா!

டும்……டும்…..டும்….டும்…

நந்தன வருஷம் நல்லமாதிரிப் பிறந்திருக்குது!!

நல்ல சந்தோஷமாப் பிறந்திருக்குது!!

உப்புமடச்சந்தியில கவிதை எழுதின எல்லாருக்கும் விருது கொடுக்கப்போறேன்.எனக்கு நிறையப் பேர் தந்திருக்கிறார்கள்.நான் யாருக்கும் கொடுத்ததில்லை.கொடுப்பதிலும் எத்தனை சந்தோஷம்.அனுபவிக்கிறேன் இப்போ!

டும்……டும்…..டும்….டும்…

என் தாத்தா சாப்பிடும்போது கவனித்திருக்கிறேன்.வாழை இலையில் சின்னக் கிழிசல்,வாடல்,முற்றல் இருந்தாலும் இலையை மாத்தித் தாங்கோ என்பார்.தண்ணி அளவாக விட்டுத் துடைத்து இடப்பக்கத்தில் உப்பு வைத்தபிறகே சாப்பிடத் தொடங்குவார்.கசப்பு இனிப்பு என்று அடுக்காகச் சாப்பிடுவார்.அதுபோலவே பல்சுவைக் கவிதைகள்.அடுக்கிச் சாப்பிடுவது வாசிப்பவர்களின் ரசனையைப் பொறுத்தது.

உண்மையிலேயே மிகுந்த மகிழ்ச்சியையும் திருப்தியையும் தருகிறது.கவிதை எழுதிய அத்தனை பேருக்குமே என் பாராட்டுக்களும் வாழ்த்துக்களும்.எத்தனையோ தலைகீழ் விகிதங்களாக எதிர்பாராத கற்பனைகள்.அத்தனையும் நெஞ்சிலிருந்து வந்த உணர்வுள்ள இயல்பான படைப்புக்கள்.

கவிதைகள் எழுதிய எல்லோருக்கும் இந்த விருதைக் கொடுப்பதில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைகிறேன் நண்பர்களே.அன்று கவிதைக்கான படங்களைத் தேர்ந்தெடுக்க 3-4 மணித்தியாலங்கள் எடுத்தது.இன்று அதன் சந்தோஷத்தை அனுபவிக்கிறேன்.ஆர்வத்தோடு எழுதிய உங்களுக்கு அன்பான என் நன்றி !

கணேஸ்...(எழுதவராது எண்டு சொல்லி முதலாவதா வந்து கலக்கினவர்)

வஜீர் அலி...

துபாய் ராஜா...

மகேந்திரன்...

ஹசீம் ஹாஃபி...

தனிமரம் நேசன்....(கலக்கிட்டார்ல)

ஐடியாமணி...(நகைச்சுவையை எதிர்பார்த்தேன்.அப்பாவுக்கு மரியாதை கொடுத்து விட்டுக்கொடுத்தாராம்)

ஹேமா...(அட...நானும்)

இராஜராஜேஸ்வரி...

அம்பலத்தார்...

யோகா அப்பா...(வித்தியாசமான கற்பனையோடு சிரிக்க வைத்த அப்பா)

கலை-கருவாச்சி...

நேசனும் கருவாச்சியும்...(பிச்சு எடுத்துக்கொள்ளுவீங்களோ?)

அருணா செல்வம்...

விச்சு...

அப்பாதுரை...

T.V. ராதாகிருஷ்ணன்...

ஸ்ரீராம்...

துரைடேனியல்...

வேர்கள்...

கலா...

கௌதம்...

சீனி...

ரெவரி...

புலவர் இராமாநுசம்...

கீதா...

செய்தாலி...

பாஹே...

சத்ரியன்...

மோ.சி.பாலன்...(அம்மாவினதும்,அப்பாவினதும் முதற்பெயரை மோ.சி என வைத்துக்கொண்டது பேரழகு)

நித்திலம்-சிப்பிக்குள் முத்து...

இப்போதும் கவிதைகளையோ நகைச்சுவையையோ இணைக்க விரும்பும் யாராவது இதற்கு முந்தைய ”கவிதை எழுதலாம் வாங்கோ”பதிவில் இணைத்துவிடுங்களேன்.இணைத்தால் இன்னும் சந்தோஷப்படுவேன் !

ஒரு குட்டித் தத்துவம்...

சில நேரங்களில மனம் என்னவென்று அறயாமலேயே சோர்ந்து போகிறது. மிகச் சில நேரங்களில் மட்டும்தான் இதற்குக் காரணம் புரிகிறது.பல நேரங்களில் புரியாமலே போய்விடுகிறது.

“என்னவென்றே தெரியவில்லை.மனசு ஒரு மாதிரியா இருக்கு.எதுவுமே செய்ய வரவில்லை.எதிலயுமே ஆர்வம் இல்லை.விழுந்து விழுந்து படுக்கத்தான் மனம் வருது.”என்று உதடுகள் அலுக்க உள்ளம் எமக்கே செய்தி தெரிவிக்கிறது.

காலையில் எழும்பினவுடன் உடம்பில் ஒரு இடத்தில் மெல்ல வலிக்கிறதுபோல இருக்கும்.என்னது இது? ஏன் இப்படி வலிக்கிறது? என்று நம் நினைவுகளைப் பின்னோக்கி ஓட்டினால்...... ஓ! நேற்று இந்த இடத்தில் இடித்துக்கொண்டோமே!அதுதான் காரணம் என்று நம் நினைவாற்றல் எடுத்துக் கொடுக்கும் சில நேரங்களில் இதுவும் சாத்தியமற்றுப் போகிறது. காரணம் நாம் உணராதபடி அடிபட்டதுதான்.

இப்படித்தான் மனக்காயமும் நம்மையறியாமல் நாம் நேற்றைய செய்தி ஒன்றால்,அல்லது செய்திகள் சிலவற்றால் ஏற்பட்டிருக்கக்கூடும்.அல்லது நம் மனத்தில் நம்மை வெகுநாளாய் ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டிருக்கிற ஒரு நிரந்தரக் கவலைகள் திடீரென நம் நினைவிற்குக் கொண்டு வரப்பட்டுப் புதுப்பிக்கப்பட்டிருக்கலாம்.அல்லது புதிதாக ஒரு கற்பனைப் பயம் ஏற்பட்டிருக்கலாம்.

ஏன் இந்த ஊகங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட காரணங்களாலும் உள்ளம் துவண்டிருக்கலாம்.இதன் காரணத்தை நாங்களே அறிவோம்.இல்லையேல் ஆராய்ந்து பார்த்தே ஆகவேண்டும்.

ஆனால் அப்படியும் உணர முடியாத இனம் புரியாத கவலைகளால் தாக்குண்டு மரவட்டையாய்ச் சுருங்கிக் கிடப்பதை எந்த வகையில் நியாயப்படுத்தி விட முடியும்?நோய் இதுதான் என்று கண்டறியாமல் ஒரு மருத்துவரால் அந்நோயைக் குணப்படுத்த இயலாது என்பது போலத்தான் இதுவும்.ஊசி முனையால் தொட்டுச் சுட்டிக்காட்டுகிற நிலைக்கு உள்ளம் துவண்டதன் காரணங்களை அறியுங்கள்.

இயலவில்லையா?இது காரணமற்ற துவளல்.உடனேயே மனத்திற்குப்பிடித்த உற்சாகம் தருகிற செயலில் இறங்கி இயல்பு நிலைக்குத் திரும்புங்கள்.

அதுவும் உடனே!
காரணம் துவண்ட நிலையிலிருந்து உள்ளம் நொறுங்கிப் போகிற நிலையை நோக்கித் தள்ளப்பட்டு விடக்கூடாது அல்லவா?


(விருது தயாரிக்க உதவி-மாத்தியோசி மணி,நிகழ்வுகள் கந்தசாமி !)

கைதட்டும் பத்து விரல்களாய் இருப்பதை விட
கண்ணீர் துடைக்கும் ஒற்றை விரலாய் இருப்பது மேல்....!