கவலைகள் கிடக்கட்டும் மறந்துவிடு.

அவனுக்கென்ன மகாராஜாதான்.ஏ.ஸி கார் பெரிய வீடு வாசல் பெரிய உத்தியோகம் கூப்பிட்ட குரலுக்கு உடனே பத்து வேலைக்காரர்கள்."ம்ம்ம்..என்கூட தானே ஒன்றாகப் படித்தவன்.ஆனால் நானும் இருக்கிறேனே!இப்படி இந்தக் கேடுகெட்ட அலுவலகத்தில வந்து குப்பை கொட்டவேணும்ன்னு என் தலை விதி"இப்படிச் சிலர் கவலைப் படுவதுண்டு.

வாழ்க்கையில் சிலர் ஏற்றம்,தாழ்வு,கவலைகள் யாருக்குத்தான் இல்லை.எல்லோருக்கும் கவலை இருக்கத்தான் செய்கிறது.பலர் தங்கள் பிரச்சனைகளை - கவலைகளை
வாய்விட்டுப் புலம்பி வெளிப்படுத்திக் கொள்கின்றனர்.ஆனால் சிலர் தங்கள் கவலைகளை வெளியே காட்டிக் கொள்வதே இல்லை.

கவலை என்பது மனதைக் கொல்லும் ஒரு நோய்.அது அமிலம் போல மனதை மெல்ல மெல்ல அரித்துக் கொல்லும்.
கற்பனையில் இல்லாததை எண்ணி கவலைப்படுபவர்கள் இன்று அதிகமாகி விட்டார்கள்.
"எனக்கு வேலை கிடைக்காவிட்டால்....
எனக்குத் திருமணம் நடக்காவிடால்....
என்னைக் காதலிப்பவன் என்னைக் கல்யாணம் செய்யாமல் விட்டு விட்டால்....
எனக்குக் குழந்தை பிறக்காவிட்டால்...."
இப்படி வீணான கற்பனைகள் மனதில் அலை அலையாய் எழும்.இதுவே
கவலைகளைக் கருக்கொள்ளச் செய்துவிடும்.

ஒருமுறை மான்செஸ்டர் நகரத்தில் உள்ள பிரபல மருத்துவரான டாக்டர் ஜேம்ஸ் ஹாமில்டன் என்பவரிடம் ஒருவர் வந்தார்."உங்களுக்கு உடம்பு சரியில்லையா?என்ன செய்கிறது'"டாக்டர் கேட்டார்."உடம்பு நன்றாகத்தான் இருக்கிறது டாக்டர்.ஆனால் என் மனசுதான் சரியில்லை"என்றார் வந்தவர்.
"நீங்கள் கவலைப்படாதீர்கள்...சிரிக்கப் பழகிக் கொள்ளுங்கள்.உங்கள் கவலை பறந்தே போகும்"என்றார் டாக்டர்.
"சிரிப்பை எப்படி வில்லங்கமாய் வரவைப்பது டாக்டர்"என்றார் கண்களை அகல விரித்தபடி.

இன்று இரவு நம் நகரத்திற்கு நடக்கும் சர்க்கஸ்"க்ரீமால்டி"என்கிற கோமாளி செய்கிற கோமாளி வேலைகளைப் பாருங்கள்.சிரிப்பு தானாகவே வரும்"என்றார் டாக்டர்.

"மன்னியுங்கள் டாக்டர்.அது என்னால் முடியாமல் இருக்கிறது"
"ஏன்"
"அந்தக் க்ரீமால்டி நான் தான்"என்றாராம் டாக்டரிடம் கவலைக்கு மருந்து கேட்டு வந்தவர்.
பிறரைச் சிரிக்க வைப்பதே தொழிலாகக் கொண்டவர்களுக்குக்கூட கவலைகள் இருக்கத்தான் செய்கிறது.

"கவலைகள் கிடக்கட்டும் மறந்துவிடு.காரியம் நடக்கட்டும் துணிந்துவிடு"என்பது திரைப்படக் கவிஞரின் உற்சாக வரிகள்.

"கவலைப்படுங்கள்.கண்ணீர் விட்டு அழுங்கள்.ஒரு நாளைக்கு ஐந்து நிமிடங்கள் கவலைப்படவும் அழவும் நேரம் ஒதுக்கினால் போதும்.தனியறையில் கவலைகளை நினைத்து கண்ணிர் வடியுங்கள்.ஆனால் அந்த ஐந்து நிமிடம் முடிந்த பின் கவலைகளை உதறிவிட்டு புதிய மனிதனாக அறையை விட்டு வாருங்கள்.பின் நாள் முழுதும் மகிழ்ச்சியாய் இருங்கள்"என்கிறார் ஒரு மேலை நாட்டு அறிஞர் ஒருவர்.

ஆடம்பர வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தான் மன்னன் ஒருவன்.இருந்தாலும் அவன் மனம் கவலைப் பட்டது.வாழ்க்கையில் நின்மதி இல்லை என எண்ணியவன் ஒரு முனிவரிடம் வந்து தனது பிரச்சனையைச் சொன்னான்.

"கவலை நோய் தீரவேன்டும் என்றால் கவலை இல்லாதவனுடைய சட்டையை வாங்கிப் போடு"என்று அறிவுரை கூறினார் முனிவர்.

மன்னர் மாறு வேடத்தில் நாடெல்லாம் அலைந்தான்."கவலை இல்லாதவர்கள் யாராவது இருக்கிறார்களா?"என தேடியவனுக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சியது.

ஒருநாள் மாறு வேடத்தில் ஒரு குடிசை அருகே சென்றான்.வீட்டுக்குள் இருந்து ஒரு குரல் கேட்டது."அப்பாடா எனக்குக் கவலையே இல்லை.இப்படியே கவலை இல்லாமல் இனிமேலும் இருக்க வேண்டும்"என ஒரு ஏழை தன் மனைவியிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.

"அப்பாடாநம் கவலை தீர்ந்தது" என மன்னன் வேகமாக அந்த ஏழையிடம் "நான் உங்கள் மன்னன்.கவலையில்லாத மனிதன் அணியும் சட்டை எனக்கு வேண்டும்.உனக்கு எவ்வளவு பணம் வேண்டுமானாலும் தருகிறேன்.உன் சட்டையைத் தா"எனக் கேட்டான்.

"மன்னா...உங்களுக்கு என்னால் எதுவும் தரமுடியாது"என்றான் ஏழை

"எவ்வளவு பொன் பொருள் வேண்டும் என்றாலும் தருகிறேன்."

"மன்னா ....என்னிடம் உடம்பில் போட ஒரு சட்டைகூட இல்லை"என்றான் ஏழை.

தனது உடம்பை மறைக்க சட்டை இல்லாதவன் கவலையில்லாமல் வாழ்கிறான்.செல்வச் செழிப்பில் வாழும் மன்னன் கவலையில் வாழ்கிறான்.

மன நிறைவுடன் வாழப் பழகிக் கொண்டால் வாழ்க்கை கவலை இல்லை.பிரச்சனைகளும் குறைந்து மறைந்தே போகும்.

"எங்கள் கைகளுக்குள்தான் எங்கள் சந்தோஷமும் கவலையும்"
"கவலையற்ற இதயம் நீடித்து வாழும்"

ஹேமா(சுவிஸ்)